تشخیص عفونت هلیکوباکترپیلوری در کودکان و بزرگسالان با استفاده از تست سرولوژیک و تست آنتی ژن مدفوعی

زمینه وهدف: عفونت با هلیکوباکتر پیلوری عامل ایجاد گاستریت مزمن مرتبط با زخم دئودنوم، زخم معده و احتمالا آدنوکارسینومای معده است. تست های تشخیصی غیرتهاجمی شامل تست اوره تنفسی و تست های سرولوژیک و آنتی ژن مدفوعی می باشند. تشخیص سرولوژیک عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کودکان صحت بالایی ندارد. به منظور بررسی پاسخ ایمنی به هلیکوباکتر پیلوری در کودکان و بزرگسالان، آنتی بادی های igg و iga ضد هلیکوباکتر پیلوری را با آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع (hpsa) مقایسه کردیم. مواد و روش ها: نمونه مدفوع و سرم از 218 بیمار کودک و بزرگسال مراجعه کننده به بیمارستان امام حسن مجتبی که دارای علائم کلینیکی بوده و در محدوده سنی 4 تا 77 سال قرار داشتند جمع آوری شد. نتایج سرولوژیک (igg و iga) و hpsa با استفاده از روش های ایمنواسی بدست آمدند. یافته ها: از 218 نتیجه سرولوژیک و hpsa بدست آمده، 39 مورد مربوط به کودکان (≤17 سال) و 179 مورد مربوط به بزرگسالان (≥18 سال) بود. میزان نتایج مثبت مربوط به hpsa (8/45%) بطور مشخص (p<0.001) کمتر از نتایج مربوط به igg (6/54%) و بیشتر از iga (9/28%) بود. همچنین ویژگی تست های سرولوژیک igg و iga در کودکان درمقایسه با بزرگسالان بیشتر بود. نتیجه گیری: در این مطالعه hpsa بعنوان یک ابزار کلینیکی و اپیدمیولوژیکی حساس و اختصاصی جهت ارزیابی عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده شد. igg همبستگی بهتری با hpsa نسبت به iga داشت و همچنین igg درکودکان بسیار حساس تر از بزرگسالان بود که موید این مطلب، احتمال تماس بیشتر بزرگسالان با هلیکوباکتر پیلوری در گذشته است. با استفاده از hpsa بعنوان استاندارد طلایی ما مشاهده کردیم که عملکرد تست های سرولوژیک igg و iga نسبت به سن متفاوت است، زیرا پاسخ ایمنی ناکامل یا تحمل به هلیکوباکتر پیلوری در کودکی وجود دارد و بنابراین تشخیص سرولوژیک هلیکوباکتر پیلوری کاربرد کمتری خواهد داشت. بنابراین ما پیشنهاد می کنیم که آزمایشگاه ها محدوده تیترهای سرولوژیک خود را بر اساس سن بازنگری کنند درحالیکه همبستگی کلینیکی بیشتر در این زمینه جهت تثبیت محدوده های اپتیمم لازم است.